Vraagtekens bij de Tante Corrie Bokaal

Natuurlijk vind ik het mooi, de Tante Corrie Bokaal, al was het maar om haar eeuwig te herdenken voor haar inzet voor Rohda ’76. Maar toch? Waarom dan toch vraagtekens? Niet vanwege het feit dat onze Rein weer ruim bovenaan staat, met fraaie doelpunten. Of het totaal van 34 doelpunten in 6 wedstrijden voor het 5^e. Of Wim die na 10 kapwegingen de keeper de verkeerde kant op laat duiken of Coen die via de binnenkant paal, Danny aanspeelt, die hem er keurig inglijdt, of Luuk die vorige week een corner van links met binnenkantje rechts in de verre kruising schiet en de week ervoor vanaf de rechter achterlijn met buitenkantje rechts snoeihard in de linker bovenhoek. Helaas geen video! En Paul met zijn verkeerde been van buiten de 16 in de linker bovenhoek. En de 2 magistrale doelpunten van Geus in de korte hoek (daar wordt de trainer heel blij van). Of het beheerste lobje van Rein. Nee, ik ga niet alle zeer fraaie 34 doelpunten gedetailleerd verslaan.
Waar het mij omgaat, dat is de Cruyffiaanse uitspraak: “wanneer je steeds 1 doelpunt minder tegen krijgt dan je tegenstander, word je kampioen”. En wat bedoel ik hiermee, dat meestal de goalgetters worden geroemd, maar hoe staat het dan met de verdedigers? Wat heb je aan 34 doelpunten voor, als je er 40 tegen krijgt? (Nou hebben we in 6 wedstrijden er maar 15 tegen).
Mijn voorstel is om het team dat gemiddeld de minste “goalen” tegen krijgt ook een Bokaal te gunnen, (mag kleiner zijn dan die van Tante Corrie). En hoe gaan we die Bokaal noemen? De Ome Dirk Bokaal! Hulde voor de verdedigers, die weer eens een keer de NUL houden. Die geen kansen weggeven, maar snel hun voorhoede aanspelen om hen de gelegenheid te geven om weer te scoren.

En Kees je hoeft voor de beste achterhoede niet wekelijks achter de feiten aan te gaan en te turven.
Gewoon aan het einde van de competitie het gewogen aantal doelpunten TEGEN  bepalen.

Andries F. Bongers